Kantutar

Leblerimle emrine âmâdedir cânım benim
Alda bir bûseyle öldür haydi cânânım benim

Lâl olur birden dilim bilmem neden görsem seni
Görmesem kalmaz karârım dinmez efgânım benim

Hasta gönlüm çok zamandır iftirâkından harâb
Olmadım bir lahza rahat geçti devrânım benim

Mübtelâyım bir ümitsiz gizli derdin zehrine
Bu sebepten her geçen gün düştü dermânım benim

Yok teselliden nasîbim vermeyin zahmet bana
Etmeyin bunca eziyet az mı hicrânım benim

Kantutar sen her bakışta kastedersen cânıma
Yâremi sar melhem ol da akmasın kânım benim

Arif Emre her ne etse râzıdır fermânına
Sahibimsin hem efendim hemde sultânım benim

Süleyman Arif Emre

Esme rüzgâr, yârelenmiş bağrıma kâr eyleme,
Ol perî rû üstüne âh gülleri hâr eyleme.

Nevbahârın gülşeninde şimdi cânan uykuda,
Bülbül efgân etmesin, hem sen dahi zâr eyleme.

Lâlelerden bûse konmuş güllerin ruhsârına,
Benzesin ol şûha bunlar, üzme, bîzâr eyleme.

Güllere ruh nefhedişte cihâna gelmiş O,
Bülbül-ü şeydâyı bundan hiç haberdâr eyleme.

Gamzesi ruh kabzeden bir dilberin meftunuyuz,
Gamzelerle sen cihânı, cümle ruhsâr eyleme.

Çözme, azâd olmasın,Zülfünde âhım gizlidir,
Yanmasın aşkımda gülşen,kıpkızıl nâr eyleme.

Süleyman Ârif Emre