Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün
1 Ol kişinün yokdur yâri iş bu cihân zindân ana
Dimesün kim ben şâdıyam ya şâdılık kandan ana
2 Şeddâd yapdı Uçmagını girmedin aldı cânını
Bir dem amân virdürmedi yidi iklîm dutan ana
3 Dimesün kim müselmânam Çalap emrine fermânam
Dutmazısa Hak sözini fâyide yok dînden ana
4 Eyitmesün çogaç togar etüm-tenüm üşütmeye
Çün vücûdun delük degül şu'le irmez günden ana
5 Er tonını giyübeni togru yola gelmezise
Çıkarsun ol tonı yohsa noksân irer tondan ana
6 Ol kişi kim sagır durur söyleme Hak sözin ana
Ger dirisen zâyi‘ olur nasîb yokdur sözden ana
7 Ol kişi kim yol eridür garîb gönüller yâridür
Bir söz diyem tutarısa yigdür şeker baldan ana
8 Yûnus senün kulun durur bellü bilürsin sen anı
Ko söyleyenler söylesin ne yapışur dilden ana
K. 190a. RY. 59a, YE. 22b, M. 67.
1 Ol kişinin yoktur yari iş bu cihan zindan ona
Demesin kim ben sevinçliyim ya sevinç nerden ona
2 Şeddad(inkarcı kral) yaptı Cennetini girmedin aldı canını
Bir an aman verdirmedi yedi iklim tutan ona
3 Demesin kim müslümanım Tanrı emrine fermanım
Tutmazsa Hak sözünü fayda yok dinden ona
4 Söylemesin güneş doğar etim tenim üşümeye
Çünkü vücudun delik değil ışık girmez günden ona
5 Er donunu giyen doğru yola girmezse
Çıkarsın o donu yoksa noksan gelir dondan ona
6 Ol kişi kim sağır durur söyleme Hak sözün ona
Eğer dersen kayıp olur nasip yoktur sözden ona
7 Ol kişi kim yol eridir garib gönüller yaridir
Bir söz diyem tutarsa yeğdir şeker baldan ona
8 Yunus senin kulun durur belli bilirsin sen onu
Ko söyleyenler söylesin ne yapışır dilden ona
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder