8. İy pâdişâh iy pâdişâh uş ben beni virdüm sana

Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün müstef'ilün

1 İy pâdişâh iy pâdişâh uş ben beni virdüm sana
   Genc ü hazînem kamusı sensün benüm önden sona

2 Evvel dahı bu ‘akl u cân seninleyidi asl-ı kân
   Âhir girü sensün mekân anda varam senden yana

3 Bu âhıla bu zârıla bu hikmeti kim ne bile
   Bilse dahı gelmez dile tutdum yüzüm senden yana

4 Dursam senünle dururam baksam senünle bakaram
   Her kancaru kim yürürem gönlüm yöni senden yana

5 Sensün bana cân u cihân sensün bana genc-i nihân
   Senün durur assı-ziyân ne iş gele benden bana

6 Yûnus sana tutdı yüzin unıtdı cümle kendözin
   Cümle sana söyler sözin sensün söz söyleden bana

F. 56b, T. 3b.

Ey padişah ey padişah işte ben beni verdim sana
Hazinemin hepsi sensin benim önden sona

Evvel dahi bu akıl ve can seninleydi asıl cevher
Ahir geri sensin mekan onda varam senden yana

Bu ah ile bu  inleme ile bu hikmati kim ne bile
Bilse dahi gelmez dile tuttum yüzüm senden yana

Dursam seninle dururum baksam seninle bakarım
Her nereye ki yürürem gönlüm yönü senden yana

Sensin bana can ve cihan sensin bana gizli hazine
Senin durur kazanç ve ziyan ne iş gele benden bana

Yunus sana tuttu yüzün unuttu cümle kendi özün
Cümle sana söyler sözün sensin söz söyleten bana