Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün

1          Sensüz yola girürisem çârem yok adım atmaga

Gevdemde kuvvetüm sensin başum götürüp gitmege

2          Gönlüm canum ‘aklum bilüm senün ile karâr ider

Pervâz ururlar dem-be-dem uçuban dosta gitmege

3          Kendüliginden geçeni togan ider ma'şûk anı

Ördek ü keklige salar sürü idüben tutmaga

4          ‘Âşık mı diyem ben ana Tanrı'nun uçmagın seve

Uçmak dahı tuzagımış mü'min cânların tutmaga

5          Ganî Cebbâr ‘ışk erine bin Hamza'ca kuvvet virür

Tagları yirinden ırar yol eyler dosta gitmege

6          Yüz bin Ferhâd külüng almış kazar taglar bünyâdını

Kayalar kesüp yol eyler Âb-ı Hayât akıtmaga

7          Âb-ı Hayât'un çeşmesi ‘âşıklarun visâlidür

Kadehi tolu yüridür susamışları yakmaga

8          ‘Âşık kişi miskîn olur yol içinde teslîm olur

Kim n'iderse boyun bura çâre yok gönül yıkmaga

9          Yidi veyil Tamu'sını kül eyler ‘âşıklar âhı

Kasd ider sekiz uçmagı nûr ide nûra katmaga

10        Bildük gelenler geçdiler gördük konanlar göçdiler

‘Işk şarâbın içen cânlar uymaz göçmege konmaga

11        Tutulmadı Yûnus cânı geçdi Tamu'dan Uçmak'dan

Yola düşüp dosta gider gine aslın ulaşmaga

F. 55b, T. 1b, K. 95a, RY. 70a, YE. 83a, NO. 188a, Rt. 1,

M. 21, Ç. 67b.