sevinç diye başlardı bir yerinde şarkıların
ürkek ve yırtılan okyanus gibi hazin
bir ağıt olup sürerdi ağaçlarda
ağaçlar ki fersah fersah çalınmış topraktan
bir kuş olup göçerdi ardından
kanadı kırık
bari gözlerini bırak derdim
kim bilir
belki sevişirim
sevinç diye başlardı bir yerinde şarkıların
sefalet bir gece sürerdi düşlerimde
doludizgin vagonlar geçerdi
erimiş raylarda
bir garip gizdir yükleri
nereden gelip nere giderler böyle sen gibi
bari gözlerini bıraksaydın
kim bilir
belki ölürüm
sevinç diye başlardı bir yerinde şarkıların
unuttuk oysa artık
zehirce kanar gayrı sabah
vurulur yalan kurşunla
ağıt olur sevdalarımızda
arı olur düşer üstünden çiçeğin
karışır balı toprağa
sen olur
dalgalanır saçları acımasızlığa
sevinç diye başlardı bir yerinde şarkıların
oysa artık gülemem bile
kim bilir
bırak gene de sen
gözlerin değsin gözlerime
Hürol Taşdelen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder